Hoewel ik van plan was vroeg van huis te gaan om een duurtraining te gaan doen om de spieren nog wat te laten herstellen, ben ik toch naar de club gereden om mee te fietsen met de zondag ochtend rit.
(bed lag te lekker, brug stond open, parkiet had mijn huiswerk opgegeten, je kent dat wel)
Op facebook was de vraag al naar voren gekomen, want wat gingen we nu doen? De reactie was in eerste instantie dat de oliebollentocht nog eens nagereden zou worden, maar Stefan had andere plannen.
Na eerst een klein opwarmrondje gedaan te hebben over de grindpaden van het buytenpark, bleek al snel dat er verraderlijke stukken ijs her en der verspreid lagen. Karin kwam hierbij ten val, maar liet zich niet uit het veld slaan en stapte bijna direct weer op de fiets.
De kleine berg van het MTB parcours was weer eens aan de beurt. Al een tijd geleden dat we hier gereden hadden, maar door de vorst in de grond was het parcours nu goed hard geworden.
Hier kwam ik ook mijn oude buurman tegen, die er (voor zover dat mogelijk was) nog meer moeite mee leek te hebben dan ik. Het was namelijk wel duidelijk, dat ik alweer even niet geklommen had. De hartslag steeg snel en de benen liepen vol. Misschien toch iets te fanatiek geweest eerder die week?
Klaar in het buytenpark (de rest van het parcours hebben we overgeslagen), dus nu op naar het Noord Aa.
Onder N206, zoals gewoonlijk, over de alternatieve oversteek gereden. Goed hard, dus er werd hard geprobeerd aan de PR's te werken op dit strava segment. Gelukkig had ik vorig jaar een goede tijd neergezet, dus niemand heeft mij van mijn troon kunnen stoten ;-)
Vanaf de Geerweg de Land van wijk en woude route opgepakt, dus een stukje door het bos gestuurd en wat ruiterpaden mee gepakt. Hierna kwamen we op een stuk met wind tegen richting Benthuizen, dus ging de snelheid er een klein beetje uit. Dat kwam mij niet helemaal verkeerd uit, want mijn benen waren niet vooruit te branden voor mijn gevoel.
Aangekomen bij Benthuizen, wist Stefan nog wel een leuk rondje door een boomgaard. Hier ging het gas er weer flink op, waardoor het net een circuit werd. Ik heb geprobeerd aan te zetten, maar moest de kopgroep laten gaan. Halverwege werd het nog spannend, doordat er een paar een afslag misten, maar de anderen reageerden hier gelukkig alert op. Met de kopgroep in zicht (wachtend op de rest), doemde er ineens vanuit het niets (leek het althans) een greppel op. Gelukkig leren we binnen de club verschillende technieken, waarvan springen er 1 is. Goed en wel over de greppel gesprongen, weet ik nog net op tijd "greppel" naar achteren te roepen, waardoor mijn achtervolgers de sprong op tijd in weten te zetten.
En dan weer terug naar het clubhuis met een kleine omweg (dachten we).
Met hier en daar een gras strook, op richting A12 om weer terug te rijden naar het clubhuis. In een hobbelig stuk reed Peter echter lek. Als groep wacht je dan natuurlijk even.
Band eraf, binnenband eruit, nieuwe binnenband erin. Het lijkt zo simpel. Totdat we de band op gingen pompen. We waren namelijk 3 fietspompen verder, toen we erachter kwamen dat de nieuwe binnenband lek was. Gelukkig had Patrick nog een 29" binnenband bij zich, waarna een CO2 patroon voor de nodige lucht zorgde. Een primeur, want (in groepsverband dan toch) niemand had binnen de MTBers een CO2 patroon gebruikt.
Na een goed half uur met Peter zijn band bezig geweest te zijn, konden we ijskoud weer onder weg. Hier en daar nog wat houtsnippers meepakkend, weer vrij vlot naar de club gereden.
Alles bij elkaar, toch weer bijna 40km bij elkaar getrapt. En dat zonder ver weg bij Zoetermeer vandaan te zijn!
Stefan bedankt voor het voorrijden, met bevroren ondergrond zijn die paden toch nog best "snel" te noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten