vrijdag 11 juli 2014

MTB interval training olv Hendy 10-07-2014

Er werd al een aantal weken over gepraat; vanavond zou Hendy een training verzorgen.
En niet zomaar een training, maar de conditietraining. Als je Hendy een beetje kent, wordt dat vooral jezelf uitdagen en hard rijden.

Met drie mountainbikes in de schuur en de regen van deze week stond ik voor een dilemma. Ging ik voor de absolute alleskunner, mijn vlotte hardtail of toch mijn race-fully?
De route die Hendy in de middag op facebook zette, deed mij de alleskunner afschrijven. Met vooral veel zware klimmen en een aantal stukken asfalt zijn grove banden absoluut niet nodig.
De racefully staat alleen op (bijna) gladde bandjes, dat durfde ik met de heftige regenval toch niet aan.

Dan de oude, vertrouwde Cube. Elke keer als ik erop stap en de handvatten beetpak, kom ik er weer achter dat hij inmiddels past als een oude handschoen.
Dat mag ik wel, gezien alle verbouwingen. Je kunt haast stellen dat alleen het frame en de wielen nog dezelfde zijn als toen ik de fiets kocht.

Bij de club aangekomen viel de opkomst me, zeker gezien het weer, eigenlijk wat tegen. Met de groep gingen we op pad, en stopte Hendy bij de kleine berg voor een korte uitleg van vanavond.

"Ik heb begrepen dat dit een trainingsavond is" begon Hendy zijn praatje. De toon was gezet.
Hendy had een rondje bedacht waar asfalt en offroad elkaar afwisselden.

De bedoeling was een interval training. Een training van 2 minuten 30km/u en 1 minuut rustig rijden.
Elke klim die je tegenkwam moest dan behandeld worden volgens het principe "bovenaan rijd je sneller dan aan het begin van de klim".
Intervallen op het vlakke, versnellen tijdens het klimmen. De theorie is simpel.

Dan eerst het rondje opwarmen. Ik besloot maar direct samen met Hendy op kop te gaan rijden, had ik dat maar vast gehad.
De route ging eerst over asfalt richting de Jan Waaijer brug. Bij de intratuin werd de gaskraan wat open gedraaid, om halverwege weer deels dicht te draaien. Harry had wat problemen met zijn ketting, dus we wachtten even op hem.
De klim de Jan Waaijer brug op had ik goed ingeschat, ik kon de gehele klim blijven versnellen.
Bovenaan merkte ik al gauw dat dit een zware training zou worden. Versnellen is tijdens het klimmen niet makkelijk. Zeker omdat ik juist gewend ben om op mijn gemakje te klimmen.

Dan terug naar het parcours over het sprinterpad, waar we ook mooi een blok van drie minuten af konden werken.

Terug bij het parcours aangekomen pakten we de 2 lange klimmen, waar ook een heerlijke afdaling tussen zit.
De klimmen was goed aanpoten, maar ik kon het nog opbrengen om te versnellen.

Daarna via een grindpad en een deel van het parcours terug naar de kleine berg, om daar een volle ronde te rijden.
De snelle jongens hadden nu al een gat geslagen, dus daar hoefde ik mij niet meer druk over te maken. Ergens rijdt het toch niet fijn als er iemand achter je zit die sneller is/kan.

Als de klimmen wat steiler worden, kom ik duidelijk kracht tekort. Een goede training dus, die ik met enige regelmaat zal moeten herhalen.

Na de tweede ronde haakten Lars en Frans af, waardoor Cees, Hendy en ik overbleven in de "langzame" groep (of eigenlijk normale groep).
We wisten niet dat de derde ronde ook de laatste zou worden, dus reed ik met enige reserve de klimmen in het buytepark op.
Hierdoor viel een gat, welke ik uiteindelijk pas weer op de kleine berg in de laatste klim dicht wist te rijden en toch Cees nog inhaalde.

Aan het eind van de kleine berg stond iedereen ons op te wachten en sprak men enige verbazing dat ik Cees nog in had weten te halen.

Nadat iedereen Hendy hartelijk bedankt had voor een leuke, leerzame en zware training keerde iedereen dan ook moe maar voldaan huiswaarts.