vrijdag 23 augustus 2013

MTB Donderdagavond, mijn eerste avond als trainer 22-08-2013

Vanavond zou voor het eerst zijn dat ik een training zou gaan geven. Volgens het schema van donderdagavond trainingen zou Stefan deze geven, maar hij is op vakantie. Daarom had ik contact opgenomen met Nico en voorgesteld dat ik een training balans zou verzorgen.
Zo gezegd zo gedaan, met wat ideeën in mijn hoofd reed ik naar de club.
Bij de club aangekomen, werd om 7 uur door Nico verteld dat ik de training ging geven, waar wat verrast op werd gereageerd. Waarschijnlijk omdat bijna niemand wist, dat ik 8 september een dagcursus ga volgen om fiets-fit instructeur te worden.
Na een kleine uitleg van de bedoeling van vandaag, werd het tijd om op pad te gaan.
Iedereen luistert aandachtig

We begonnen met een stukje warmrijden, waarbij Nico en ik op kop gingen. Het tempo werd daarbij direct aardig hoog gelegd, omdat ik veel tijd wilde besteden aan de daadwerkelijke balanstraining en iedereen dan snel warm is.
Na een klein rondje door de polder, zette ik Nico af bij het clubhuis. Hij kon dan een aantal pilonnen verzamelen, zodat ik wat kleine oefeningen uit kon zetten. Zelf reed ik met de groep nog een klein rondje door het buytenpark, om Nico te ontmoeten op het grasveld waar ons nieuwe clubhuis komt te staan.
Daar aangekomen, heb ik uitgelegd wat de eerste opdracht zou zijn.
De eerste oefening werd een stop oefening, zonder de voeten aan de grond te zetten. De basis van balans is immers overeind blijven op de fiets, dus een zogeheten "sur place" vond ik daar een mooi begin van.
Ook in bochten is het belangrijk om in balans te blijven, dus wilde ik iedereen uitdagen door een zo kort mogelijke bocht te draaien.
Dit deden we eerst linksom, daarna rechtsom. Hier werd duidelijk, dat iedereen toch een "favoriete kant" heeft bij het rijden van bochten.
Na het combineren van de linker en de rechter bocht (in een S bocht dus), werd het tijd voor wat afwisseling.
Ik had een rij pilonnen klaargezet, waar men overheen moest rijden. Uiteraard wilde ik het niet te makkelijk maken, dus moest het voorwiel opgetild worden. En dan niet door aan het stuur te trekken, maar door te proberen het voorwiel omhoog te trappen. Een wheely op de fiets dus eigenlijk.
Het is niet alleen leuk om op deze manier met je fiets te spelen, in het terrein kun je ook obstakels tegenkomen waar je op deze manier vrij makkelijk overheen kunt rijden.
Ook leer je op deze manier de balans van je fiets beter kennen, waardoor je met meer evenwicht kunt klimmen.
De volgende opdracht was eigenlijk hetzelfde, met het verschil dat nu met de armen het voorwiel opgetild moest worden.
De gedacht hier achter is, dat je ook tijdens een afdaling een obstakel tegen kunt komen. Dan kun je nu eenmaal geen wheely maken door te trappen.
Sommigen gingen een stukje verder, door beide wielen op te tillen.
Een mooie actiefoto van Harry, die beide wielen optilt

Om weer terug te komen op bochten, wilde ik iedereen nog laten proberen om de fiets af te schuinen. Dit geeft een compleet andere bochtentechniek, waarbij het belangrijk is druk te zetten op de buitenste trapper (deze moet dan ook naar beneden staan).
In het begin ging dit bij de meeste wat onwennig, maar met de juiste kijktechniek ging iedereen met sprongen vooruit!
 Hendy in actie, mooi afschuinend door de bocht

Nadat we geoefend hadden met druk zetten op 1 pedaal in de bocht, vond ik dat het tijd werd voor een beetje gymnastiek. Ik kende het van mijn voortgezette rijopleiding op de motor, maar ook op de fiets is dit erg leuk om te oefenen. Je haalt 1 voet van het pedaal en brengt die naar de andere zijde van je fiets. Dit doe je uiteraard rijdend. Goed voor de balans, maar ook voor je eigen behendigheid. Belangrijk is hier ook weer goed kijken. Als je ver vooruit kijkt, wil je fiets daar tenslotte ook heen!
 Hier laat Kees zien dat hij een goede balans heeft

Om het plaatje compleet te maken, moest er dan in een volgende oefening ook rijdend afgestapt en weer opgestapt worden. Dit zie je vaak in het veldrijden, zo kun je snel over een obstakel heen wat te hoog is om overheen te fietsen.
Harry, André en Hendy in de afstap oefening

Als afsluiting, hebben we nog een potje tikkertje gespeeld. Op een grasveld zette ik een vierkant veld uit met pilonnen, waar iedereen in moest gaan rijden. Er wordt een tikker aangewezen en iedereen die getikt wordt, met een voet op de grond komt, of uit het veld komt, is "af". Een simpel spelletje, maar hierbij komen alle onderdelen die we geoefend hebben aan bod.
Na het spelen van een paar potjes tikkertje, hebben we de avond afgesloten door nog een klein rondje (verhard) door het buytenpark te rijden.
Aan de reacties te horen, vond iedereen het erg leuk om te doen. Zelf vond ik het erg leuk om eens een keer les te geven, in plaats van te krijgen.
Ik kijk daarom ook nu al uit naar 8 september!

maandag 19 augustus 2013

MTB Delftse hout met de jeugd 18-08-2013

Na gisteren was het voor mij duidelijk, ik zou lekker met de jeugd mee rijden vandaag.
Het idee daar achter was, dat ik het iets makkelijker zou hebben dan met de normale mountainbikers groep.
Uiteindelijk bleek in het clubhuis, dat alleen Hendy en Mariëlle niet met de jeugd mee zouden rijden, de rest haakte lekker bij Patrick en Nico aan. Zo gezegd zo gedaan.
Het plan was het Delftse hout, zodat iedereen daar aangekomen op eigen tempo zijn/haar rondje kon rijden.
We begonnen met een paar leuke offroadpaden in het balijbos. Na het balijbos, kwamen we de katwijkerlaan richting Pijnacker op. In Pijnacker, net na het centrum, sloegen we linksaf richting Delft.
Het Delftse hout was rechtsaf, maar het leek Nico wel leuk om een stukje om te rijden.
Nu had ik voor we in Pijnacker kwamen op de katwijkerlaan Floris al een aantal keer geduwd door de harde wind die er stond, eenmaal Pijnacker uit draaiden we vol tegen de wind in. Patrick hield een snelheid aan van 20km/u, maar dat was zelfs voor de meesten nog net iets te hard. Al duwend wist ik Floris bij de (kleine) kopgroep te houden, maar Nico had het zwaar achter me. Hij moest namelijk lossen, met een groepje achter zich. Hij duwde ook iemand, wat hem niet in de koude kleren ging zitten. Ook Nico had gisteren namelijk een aardig eind gefietst.
Gelukkig had Harry (in de kopgroep) door dat Nico het zwaar had en is hij afgezakt om te gaan helpen.
Na een korte rustpauze, kon de groep dan ook samen verder naar het Delftse hout.
Daar aangekomen, was het plan eerst samen een rondje te rijden. Dit mislukte alleen enigzins, toen Nico dacht dat iedereen aansloot en ik nog stond te wachten op Patrick.
Met een klein groepje dus een kleiner rondje gereden en weer op het beginpunt aangekomen troffen we de anderen.
 De groep van zondag, bij het Delftse hout

Na een nieuwe poging om een rondje samen te rijden, werd het alleen weer tijd om richting Zoetermeer te gaan.
De rit naar Zoetermeer ging iets directer en dankzij de wind ook iets vlotter. Uiteraard werden onderweg nog wel de nodige grindpaden mee gepakt.
Bijna bij Zoetermeer aangekomen, werd bij de golfbaan nog even een sprint ingezet. Ik moest van ver komen, maar ik haalde bijna iedereen in om vooraan aan te haken.
Vooraan kwam ik eerst Patrick tegen, met een die met een slordige 40km/u al een behoorlijke snelheid haalde. Daarvoor reed echter Jochem, die ik toch wel graag in wilde halen.
 Je wilt tenslotte als volwassene je niet laten kennen door een jeugdlid.
Langzaam kreeg deden we samen de naam sprinterpad eer aan. Een eindsprint werd het! Toen ik met 46km/u dacht naast Jochem te kunnen komen, keek hij opzij en zette opnieuw aan. Uiteindelijk reden we met ruim 51km/u (mijn GPS zei een max van 51,8km/u) richting de club.
Zelfs met wind mee een aardige snelheid!
Jochem heb ik uiteindelijk niet in kunnen halen, maar toen bleek dat hij bij de wielren-jeugd het snelste jeugdlid is, kon ik mijn verlies met eer dragen ;)
Na een gezellig kopje koffie op de club(voor mij 7-up) weer huiswaarts.
Een leuke ochtend, die dankzij de wind en een pittige sprint, een zware ochtend geworden was.

zondag 18 augustus 2013

MTB Zoetermeer Hekendorp Zoetermeer 17-08-2013

Nadat het bloggen met de vakantie even op een laag pitje is gezet, hier dan toch weer een stukje.
Zoals velen weten, ga ik 14 september "six for Semmy" rijden. Dit is een 6 uurs marathon, dus daar moet voor getraind worden! De ideale clubtocht deed zich hiervoor aan, namelijk een 71km lange tocht vanuit Zoetermeer naar Hekendorp en terug.
Het eerste plan was om deze tocht alleen te rijden. Alleen is echter ook maar alleen, dus had ik in de whatsapp een oproep geplaatst of er iemand was die me over kon halen op de MTB te gaan (in plaats van mijn hybride fiets), door zelf ook op de MTB te komen. Het (bijna vaste) duo John en André gaven aan wel zin te hadden, dus zo gezegd zo gedaan.
Op zaterdagmorgen dus op de MTB richting de club. Voor de gelegenheid (zoveel asfalt) de bandjes op maarliefst 5 bar gezet, al voelde dit in eerste instantie behoorlijk oncomfortabel aan. De route stond al in de GPS (tenminste, dat dacht ik), dus ik was er helemaal klaar voor.
Aangekomen bij de club stond André net zijn fiets van de auto te halen. Binnen troffen we John aan.
Het bleek dat wij de enige waren die de kortste afstand gingen rijden. Dat hadden we niet verwacht.
Aan de andere kant wel prettig, je kunt immers niet ingehaald worden of iemand inhalen (tenminste, dat dacht ik).
Na een kopje koffie waren we er helemaal klaar voor, de fiets op! Eerst nog even de navigaties klaarzetten, toen ik er achter kwam dat bij mij niet de hele route op de GPS stond. Eenmaal aan het fietsen zag ik dat ik de route eerst had moeten bewerken naar 500 routepunten, dan was er geen probleem geweest.
Gelukkig hadden zowel John als André de route wel goed op de GPS gekregen, dus daar gingen we dan!
Eerst Zoetermeer maar eens uit zien te komen, richting oosten. Dat ging prima (Zoetermeer is een fijne stad om in te fietsen wat dat betreft), dus gingen we al snel via Benthuizen aan op Waddinxveen.
In Waddinxveen moest er natuurlijk even de hefbrug op gesprint worden, al hadden de anderen daar minder zin in dan ik.
Na Waddinxveen zette de koers aan op de Reeuwijkse plassen, waar we dwars doorheen gingen. Een mooi stukje groene hart om doorheen te mogen fietsen.
Na de Reeuwijkse plassen waren we dan alweer in Hekendorp gekomen! We gingen vrij snel, dankzij de westenwind. Zelf was ik daar al bang voor, want dat zou betekenen dat we de terugweg wind tegen hadden.
Eerst maar eens een lekkere kop thee, met een puntje kwarktaart in Hekendorp verorberen.
Hij smaakte mij erg goed en het gezelschap was ook weer een dikke prima.
De koffiestop in Hekendorp
(André kijkt zo bedrukt, omdat iemand anders zijn telefoon beet heeft voor de foto)

Na dit puntje van zowel Zuid Holland als lekkere kwartkaart, zetten we weer aan om richting Stolwijk te gaan. De weg tussen de vlisterdijk en Stolwijk was afgesloten wegens werkzaamheden, maar wij waagden ons er toch toe door te rijden. Een beetje offroad schuwen we immers niet.
Er bleken op deze Bilwijkerweg vezelmatten te liggen om nieuw asfalt bovenop te leggen. De ondergrond was dus wel perfect egaal, maar deze vezelmatten plakken erg. Dit maakte het niet makkelijk fietsen, zeker met de wind die we inmiddels tegen hadden.
Via Stolwijk dan op naar Gouda. Ook dit stuk polder hadden we de wind tegen, maar ik had in mijn achterhoofd nog een stuk langs de A12 zitten, waar we ook de wind vol tegen hadden.
Eerst over de Julianasluizen, waarna we richting de Coenecoopbrug reden. Hier wist ik nog een kleine omweg, wat ons de saaie provinciale weg bespaarde. Langs deze weg zit namelijk 't weegje. Dit is een klein natuurgebied, waar je uitstekend doorheen kan fietsen.
Na 't weegje hebben we nog een kleine stop bij 12gobiking gemaakt, om daarna toch echt aan die A12 te beginnen.
We hadden inderdaad de wind tegen, maar de wind bleek ook iets uit het zuiden te komen. Op de plekken waar het fietspad dus lager lag, reden we een klein beetje uit de wind.
Halverwege richting Zoetermeer kom je met een vieze klim over de rotte, waar ik John nog wist te verleiden voor een tussensprint. "Het eerst bovenop de brug!" Het scheelde voor mijn gevoel niet veel, maar ik had toch echt gewonnen.
Het laatste stuk tot afslag 8 hebben we dicht op elkaar gereden, om zo goed mogelijk bij elkaar uit de wind te rijden.
Na afslag 8, werden we ingehaald door een aantal toerders, die ook richting club gingen. Zij kwamen van de 120km af.
Net toen John en ik tegen elkaar zeiden dat we beter niet aan konden haken, kwam André ons voorbij om dit toch te doen. Het resultaat was, dat we in ieder geval snel terug waren op de club! 
Met een slordige 33km/u tegen de wind in, werd het fietspad tot aan de Mandela brug afgeraffeld.
Daarna nog een stukje woonwijk, waar het tempo er gelukkig nog een beetje uit ging. Zo konden we nog een beetje bijkomen en afkoelen, voor we afstapten.
Na een heerlijke kop koffie (7up voor mij dan), ging iedereen weer richting huis.
Zelf maakte ik nog een kleine omweg langs het noord Aa, om nog even een brief bij Nico af te kunnen geven (afkomstig van André).
Voor mij was de uiteindelijke eindstand een respectievelijke 87km. Een aardige training dus!