Hoewel ik de andere wedstrijden in de Patrick Maes serie gemist had, wilde ik toch erg graag wel de enduro wedstrijd in Hamoir rijden.
Ik had samen met Harry afgesproken om te carpoolen, dus hadden we om 6:00 uur afgesproken bij de carpoolparkeerplaats van Nieuwerbrug.
De navigatie vertelde ons dat we ruim op tijd aan zouden komen, dus we hadden een relaxte reis voor de boeg. Toch?
Eenmaal aangekomen in België, bleek er namelijk "Hamois" in de navigatie te staan. Een klein foutje, maar Hamoir en Hamois liggen wel bijna drie kwartier bij elkaar vandaan!
Wat volgde was een wilde rit, waarbij ik me serieus af begon te vragen of Harry geen familie van ene Max V was.
Gelukkig kon ik contact leggen met Menno, die door een probleem met zijn fiets niet mee kon rijden maar wel bij de start was. Hij heeft ons alvast ingeschreven, waardoor we net op tijd waren om bij de groep aan te sluiten naar de start van de eerste stage.
Meestal is de rit naar de eerste stage niet zo lang, maar dit keer moesten we 7km fietsen. Opzich niet erg, dan ben je gelijk goed warm natuurlijk!
Bij de eerste stage werd ik gelijk goed wakker geschud. Steil, met veel keien en onverwachte kleine klimmetjes. Ik weet nog dat ik onderaan de stage dacht "wat doe ik hier?". Ik kon goed merken dat ik even de reset knop in moest drukken voor mijn referentie kader.
Bij enduro is er tussen de stages gelukkig genoeg tijd om met je mede rijders te kletsen. Daaruit bleek dat ik niet de enige was die wat moeite had met inkomen en de technische eerste stage.
Dan op naar stage twee. We waren met z'n drieën (Harry, Hessel en ik), dus de liaisons zouden gezellig worden :)
Stage twee was voor mij een stuk beter te doen en ook wat korter. Ik begon me al wat meer op mijn plek te voelen 😉
Dan op naar stage drie. Een flinke klim, maar halverwege ook de bevoorrading. Er lagen verschillende koeken, nootjes, chips en zelfs stukken chocolade!
Stage drie had dezelfde start als stage 1. Er werd echter gelijk rechtsaf geslagen, een diepe geul in. Wederom erg steil dus, maar dit keer minder losse stenen. De ondergrond was los, maar ik had grip te over.
Halverwege de stage hoorde ik iemand "Ca va?" roepen. Ik dacht nog "met mij gaat het prima, ik heb het naar mijn zin". Halverwege de stage bleek mijn voorganger echter gecrasht en ondersteboven terecht gekomen te zijn. Hij was in orde, dus ik kon door!
Ook hier werd weer uitgebreid besproken hoe het ging. Steil terrein ligt mij duidelijk beter dan mijn mede rijders, waar zij weer minder moeite hadden met stage 1 (in vergelijking met deze stage).
Wederom omhoog, op naar stage 4!
Aan het begin van stage 4 werd ons verteld dat deze voor de fun is. Dat bleek ook wel, want er werd alleen een starttijd genoteerd, de eindtijd was niet belangrijk. Er werd dus alleen gecontroleerd of je de stage ook daadwerkelijk gestart was.
Een leuke stage, met erg veel steile switchbacks. Nu is dat normaal gesproken al niet mijn ding, deze lagen vol met leisteen. Gelukkig droog, dus ik ging er vanuit genoeg grip te hebben. Niets bleek minder waar, mijn vittoria banden bleven er maar vanaf glijden.
Dat gaf geen vertrouwen dus!
Stage 5 bleek hetzelfde te zijn als stage 3, maar dan net wat verder uitgesleten. De grond dus net wat losser, maar hier wel parcours kennis! Daardoor leek de stage voor mij een stuk vloeiender te gaan.
Na stage 5 begonnen we aan de lange liaison naar stage 6. Onderweg kreeg ik echter een lekke band die niet wilde sealen met vloeistof. Er moest dus een binnenbandje in.
Omdat ik echter niet zo'n klim wonder ben, was onze groep de laatste van de wedstrijd. Daardoor kwamen we (net) te laat aan bij de start van stage 6, alles was net opgeruimd.
Stage 6 hebben we dus wel gereden, maar niet in de tijdswaarneming. Wel hebben we daardoor Martin Maes ontmoet. Een ontzettend getalenteerd mountainbiker (in enduro en downhill) en zeer relaxte gozer.
Stage 6 was iets gemoedelijker, maar met een aantal trappen op het eind. Die gingen voor mij niet zo heel denderend, terwijl ik normaal gesproken dol ben op trappetjes!
Later zou blijken dat mijn lockout nog aan stond vanwege de lange liaison....
Na stage 6 zijn we teruggereden naar het sport complex waar de auto ook stond. Hier hebben we genoten van een heerlijke pasta maaltijd en kon Harry nog even douchen.
Daarna natuurlijk de lange rit naar huis. Maar zoals ik gewend ben met Belgische enduro's, was ik net voor het avondeten weer thuis.
Volgend jaar weer, maar dan beter opletten dat ik doorfiets op de liaisons en wat minder stop bij de pauze plaats.
De rit op strava met een aantal foto's
maandag 27 augustus 2018
vrijdag 23 februari 2018
Welke mountainbike?
Als mountainbike coach, krijg ik vaak de vraag "welke fiets moet ik nu kopen?"
Hoewel dit een van de meest voorkomende vragen is, is het ook een van de moeilijkste. Want dat heeft niet alleen met budget en onderdelen voorkeuren te maken.
Wat je voor jezelf vooral vast zult moeten gaan stellen, is wat voor soort fiets jij het liefste wilt hebben. In de meeste gevallen, is dat een fiets waar je 90% van de tijd het beste mee uit de voeten kunt.
Een downhill fiets kopen, omdat je twee weken per jaar naar de alpen gaat en daar een bikepark bezoekt, schiet niet op als je de rest van het jaar de vaste routes in Brabant wilt rijden. Nu is dit voorbeeld wat extreem, maar je zou je af kunnen vragen of je voor die twee weken dan niet beter een fiets kunt huren. Zo kun je een fiets kopen die 90% van de tijd (meer dan) prima voldoet, terwijl je toch je lol op kunt als je op vakantie gaat.
In de praktijk ligt de waarheid vaak een beetje in het midden. Als ik mijzelf als voorbeeld neem, dan zou ik niet het beste af zijn met mijn huidige fiets(en), aangezien ik daar het meeste XC routes mee rijd.
Ik ga echter ook eens in de twee maanden naar de Ardennen, eens per jaar naar de Alpen en eens per jaar naar Spanje.
In mijn geval, vind ik het dan niet erg om de rest van het jaar met iets "teveel fiets" onderweg te zijn. Ik hoef me dan nergens in te houden en kan fietsen op een manier die ik leuk vind.
Zeker met de huidige trailbikes, kun je een capabele fiets voor in het buitenland combineren met een fiets die ook in Nederland nog prima te rijden is. Denk daarbij aan een mountainbike met ongeveer 130mm veerweg voor en achter. Zeker als je die combineert met 29" wielen, kun je allround genoeg zijn om in Nederland een rondje te rijden, maar ook in het buitenland niet al teveel concessies te hoeven doen.
Het nadeel is van een bike als deze, dat je wat minder snel zult klimmen en op vlakke delen van een route minder snel bent dan wanneer je op een XC bike met minder veerweg rijdt.
Heel bot gezegd kun je dus stellen: met minder veerweg kun je beter klimmen/op het vlakke rijden en met meer veerweg gaat het afdalen beter.
Als je graag wilt weten welke veerweg het beste bij je past, ga dan voor jezelf na wat je met de fiets wilt doen en waar je de concessies wilt maken.
Comment gerust onder deze blog als je hier vragen over hebt!
Als je hebt bepaald wat voor soort fiets je graag wilt hebben, komt vaak het budget om de hoek kijken. Want je budget bepaald tenslotte je afmontage, toch?
Dat verschilt bij de verschillende merken echter enorm. Dat komt vooral, doordat sommige merken geen gebruik maken van fysieke winkels. Dat kan een groot voordeel zijn, echter is dat wel iets om goed over na te denken.
Want als je een fiets via internet hebt gekocht, ga je minder makkelijk langs de fietsenmaker met een paar kleine vragen over (bijvoorbeeld) de afstelling van je fiets.
Als je het type fiets, budget en of je de fiets bij een fietsenmaker, of van internet gaat kopen bepaald hebt, wordt het tijd om te kijken naar de afmontage van de fiets.
Daarbij vind ik het belangrijker dat er een goede wielset en goede vering in de fiets zit, dan dat hij over goede schakel onderdelen beschikt.
De schakel onderdelen en remmen (ook wel de groepset) is namelijk een stuk goedkoper te upgraden dan een set wielen, of de vering van de fiets.
Bedenk hierbij ook weer, dat de vering en wielen geschikt moeten zijn voor jouw gebruik en gewicht.
Een set wielen zal bijvoorbeeld een stuk meer te verduren krijgen in een bikepark met grote rockgardens, dan tijdens je lokale rondje op de Twentse heide.
Sommige wielen hebben een maximum gewicht. Niet zo'n probleem als je 75 kilo weegt, maar als je boven de 90 kilo komt met het totaal gewicht (rijder, rugzak en fiets), iets om rekening mee te houden.
In deze blog ben ik nog niet in gegaan op de soorten wielmaten, banden breedtes en ook gravelbikes heb ik nog niet meegenomen.
Er is op dit moment ontzettend veel te koop!
Heb je nog vragen, of is er iets niet duidelijk, aarzel niet om contact met me op te nemen!
Reageer onder de blog, of stuur me een mailtje op marcel@meermountainbike.nl
Hoewel dit een van de meest voorkomende vragen is, is het ook een van de moeilijkste. Want dat heeft niet alleen met budget en onderdelen voorkeuren te maken.
Wat je voor jezelf vooral vast zult moeten gaan stellen, is wat voor soort fiets jij het liefste wilt hebben. In de meeste gevallen, is dat een fiets waar je 90% van de tijd het beste mee uit de voeten kunt.
Een downhill fiets kopen, omdat je twee weken per jaar naar de alpen gaat en daar een bikepark bezoekt, schiet niet op als je de rest van het jaar de vaste routes in Brabant wilt rijden. Nu is dit voorbeeld wat extreem, maar je zou je af kunnen vragen of je voor die twee weken dan niet beter een fiets kunt huren. Zo kun je een fiets kopen die 90% van de tijd (meer dan) prima voldoet, terwijl je toch je lol op kunt als je op vakantie gaat.
In de praktijk ligt de waarheid vaak een beetje in het midden. Als ik mijzelf als voorbeeld neem, dan zou ik niet het beste af zijn met mijn huidige fiets(en), aangezien ik daar het meeste XC routes mee rijd.
Ik ga echter ook eens in de twee maanden naar de Ardennen, eens per jaar naar de Alpen en eens per jaar naar Spanje.
In mijn geval, vind ik het dan niet erg om de rest van het jaar met iets "teveel fiets" onderweg te zijn. Ik hoef me dan nergens in te houden en kan fietsen op een manier die ik leuk vind.
Zeker met de huidige trailbikes, kun je een capabele fiets voor in het buitenland combineren met een fiets die ook in Nederland nog prima te rijden is. Denk daarbij aan een mountainbike met ongeveer 130mm veerweg voor en achter. Zeker als je die combineert met 29" wielen, kun je allround genoeg zijn om in Nederland een rondje te rijden, maar ook in het buitenland niet al teveel concessies te hoeven doen.
Het nadeel is van een bike als deze, dat je wat minder snel zult klimmen en op vlakke delen van een route minder snel bent dan wanneer je op een XC bike met minder veerweg rijdt.
Heel bot gezegd kun je dus stellen: met minder veerweg kun je beter klimmen/op het vlakke rijden en met meer veerweg gaat het afdalen beter.
Als je graag wilt weten welke veerweg het beste bij je past, ga dan voor jezelf na wat je met de fiets wilt doen en waar je de concessies wilt maken.
Comment gerust onder deze blog als je hier vragen over hebt!
Als je hebt bepaald wat voor soort fiets je graag wilt hebben, komt vaak het budget om de hoek kijken. Want je budget bepaald tenslotte je afmontage, toch?
Dat verschilt bij de verschillende merken echter enorm. Dat komt vooral, doordat sommige merken geen gebruik maken van fysieke winkels. Dat kan een groot voordeel zijn, echter is dat wel iets om goed over na te denken.
Want als je een fiets via internet hebt gekocht, ga je minder makkelijk langs de fietsenmaker met een paar kleine vragen over (bijvoorbeeld) de afstelling van je fiets.
Als je het type fiets, budget en of je de fiets bij een fietsenmaker, of van internet gaat kopen bepaald hebt, wordt het tijd om te kijken naar de afmontage van de fiets.
Daarbij vind ik het belangrijker dat er een goede wielset en goede vering in de fiets zit, dan dat hij over goede schakel onderdelen beschikt.
De schakel onderdelen en remmen (ook wel de groepset) is namelijk een stuk goedkoper te upgraden dan een set wielen, of de vering van de fiets.
Bedenk hierbij ook weer, dat de vering en wielen geschikt moeten zijn voor jouw gebruik en gewicht.
Een set wielen zal bijvoorbeeld een stuk meer te verduren krijgen in een bikepark met grote rockgardens, dan tijdens je lokale rondje op de Twentse heide.
Sommige wielen hebben een maximum gewicht. Niet zo'n probleem als je 75 kilo weegt, maar als je boven de 90 kilo komt met het totaal gewicht (rijder, rugzak en fiets), iets om rekening mee te houden.
In deze blog ben ik nog niet in gegaan op de soorten wielmaten, banden breedtes en ook gravelbikes heb ik nog niet meegenomen.
Er is op dit moment ontzettend veel te koop!
Heb je nog vragen, of is er iets niet duidelijk, aarzel niet om contact met me op te nemen!
Reageer onder de blog, of stuur me een mailtje op marcel@meermountainbike.nl
vrijdag 26 januari 2018
Trail ride Bad Iburg 21-01-2018
Via het MTB Praat enduro team werd er een trail ride georganiseerd. De bedoeling van dit soort rides is, om net even wat andere trails te rijden dan de standaard routes. Dat was zeer zeker ook vandaag het geval!
Maar even terug naar het begin. Vincent kwam met het idee om een trail ride in Tecklenburg te doen. Er is veel hoogteverschil rond het stadje en de omgeving is er prachtig!
Maar helaas. De route die Vincent in gedachten had, kon hij nergens meer terugvinden.
Daarom zijn we opzoek gegaan naar een andere route daar in de buurt, waarbij we uitkwamen op een enduro trail die begint in Bad Iburg (check de link naar de route onderaan deze post).
In de week voor de ride, begon het nog even flink te stormen. Zo ook in Duitsland natuurlijk. Daarom hadden sommigen (waaronder ook ik) twijfels of het wel verstandig zou zijn om te gaan.
Gelukkig was de meerderheid het er over eens, we gaan gewoon!
Vroeg in de morgen werd ik door Harry opgehaald. Hij had nog een plekje over op de dakdrager en samen zo'n eind rijden (bijna 3 uur enkele reis) is toch een stuk gezelliger dan alleen.
Verrassend genoeg was eigenlijk iedereen op tijd gekomen (meestal is er toch ergens wel een laatkomer), dus konden we ook redelijk op tijd op pad.
We hadden een groep van een man of 10, dus dan kun je maar beter snel gaan rijden.
Hoewel het wat bewolkt en koud was, was het in ieder geval droog. Nouja, tot we de parkeerplaats niet meer in zicht hadden dan. Het begon namelijk al snel te sneeuwen.
Die start verliep trouwens ook wat roestig, want er waren in het dorp wat werkzaamheden. Daardoor konden we niet gelijk de GPS track volgen, maar gingen we eerst een stuk door het dorp heen omhoog, om daar de track weer op te pakken.
Het eerste stukje offroad begon gelijk met een trap, gevolgd door een steile klim. Het eerste stuk lopend omhoog hadden we er dus gelijk op zitten.
Gelukkig bleek het meeste omhoog gewoon goed te fietsen, zou later blijken.
Na deze eerste klim volgde een traverse, vol met wortels, kleine hoogteverschillen en modder.
Dan moest er echt geklommen worden. Want we gingen van 180m hoog, naar 320m hoog. Nu lijkt dat niet veel, maar in Nederland zijn we zulke klimmen niet gewend natuurlijk.
Gelukkig mag je hierna ook altijd weer afdalen! En die afdalingen, die mogen er zijn.
De eerste afdaling daalde 160m, met stukken van 45% naar beneden. Dat in combinatie met de vele wortels, modder en omgevallen bomen hier en daar, maakten het afdalen tot een geweldige uitdaging.
Door de storm waren er alleen helaas wel veel bomen omgevallen. Daarom moesten we op veel plekken even een alternatieve route bedenken. Op sommige stukken betekende dat een klein stukje lopen, maar we hebben ook een halve klim op moeten klauteren dwars door de bossen, dankzij een tiental omgevallen bomen over het pad.
Nu zullen de bomen die over de brede paden liggen wel opgeruimd worden, maar op de singletracks blijven ze doorgaans liggen.
Dit komt doordat mountainbiken eigenlijk niet toegestaan is op singletrails in dit gebied, maar alleen op paden breder dan 2 meter.
Omdat het weer en de omstandigheden (modder en veel omgevallen bomen) niet heel erg mee wilden werken, besloten we het na 30km en drie ontzettend gave afdalingen voor gezien te houden. Let wel, over die 30km hadden we in totaal ruim 5 uur gedaan!
Om dus nog een beetje op tijd naar huis te kunnen (en uberhaupt met daglicht te eindigen), hebben we de laatste 10km van de track niet gereden.
Desondanks hebben we wel een ontzettend gave trail ride gereden, die wat mij betreft van het voorjaar nog eens dunnetjes in de herhaling mag.
Gelukkig zijn er genoeg gave gebieden waar ontzettend dikke trails liggen, dus dat moet helemaal goed komen!
Linkje naar de route: https://www.gpsies.com/map.do?fileId=cchfscjdcppqdhge
Linkje naar mijn strava activiteit: https://www.strava.com/activities/1369828645
Maar even terug naar het begin. Vincent kwam met het idee om een trail ride in Tecklenburg te doen. Er is veel hoogteverschil rond het stadje en de omgeving is er prachtig!
Maar helaas. De route die Vincent in gedachten had, kon hij nergens meer terugvinden.
Daarom zijn we opzoek gegaan naar een andere route daar in de buurt, waarbij we uitkwamen op een enduro trail die begint in Bad Iburg (check de link naar de route onderaan deze post).
In de week voor de ride, begon het nog even flink te stormen. Zo ook in Duitsland natuurlijk. Daarom hadden sommigen (waaronder ook ik) twijfels of het wel verstandig zou zijn om te gaan.
Gelukkig was de meerderheid het er over eens, we gaan gewoon!
Vroeg in de morgen werd ik door Harry opgehaald. Hij had nog een plekje over op de dakdrager en samen zo'n eind rijden (bijna 3 uur enkele reis) is toch een stuk gezelliger dan alleen.
 |
| De groep op de parkeerplaats |
We hadden een groep van een man of 10, dus dan kun je maar beter snel gaan rijden.
Hoewel het wat bewolkt en koud was, was het in ieder geval droog. Nouja, tot we de parkeerplaats niet meer in zicht hadden dan. Het begon namelijk al snel te sneeuwen.
Die start verliep trouwens ook wat roestig, want er waren in het dorp wat werkzaamheden. Daardoor konden we niet gelijk de GPS track volgen, maar gingen we eerst een stuk door het dorp heen omhoog, om daar de track weer op te pakken.
Het eerste stukje offroad begon gelijk met een trap, gevolgd door een steile klim. Het eerste stuk lopend omhoog hadden we er dus gelijk op zitten.
Gelukkig bleek het meeste omhoog gewoon goed te fietsen, zou later blijken.
 |
| Super vet afdalen! |
Dan moest er echt geklommen worden. Want we gingen van 180m hoog, naar 320m hoog. Nu lijkt dat niet veel, maar in Nederland zijn we zulke klimmen niet gewend natuurlijk.
Gelukkig mag je hierna ook altijd weer afdalen! En die afdalingen, die mogen er zijn.
De eerste afdaling daalde 160m, met stukken van 45% naar beneden. Dat in combinatie met de vele wortels, modder en omgevallen bomen hier en daar, maakten het afdalen tot een geweldige uitdaging.
 |
| Hier en daar improviseren door de omgevallen bomen |
Nu zullen de bomen die over de brede paden liggen wel opgeruimd worden, maar op de singletracks blijven ze doorgaans liggen.
Dit komt doordat mountainbiken eigenlijk niet toegestaan is op singletrails in dit gebied, maar alleen op paden breder dan 2 meter.
Omdat het weer en de omstandigheden (modder en veel omgevallen bomen) niet heel erg mee wilden werken, besloten we het na 30km en drie ontzettend gave afdalingen voor gezien te houden. Let wel, over die 30km hadden we in totaal ruim 5 uur gedaan!
Om dus nog een beetje op tijd naar huis te kunnen (en uberhaupt met daglicht te eindigen), hebben we de laatste 10km van de track niet gereden.
Desondanks hebben we wel een ontzettend gave trail ride gereden, die wat mij betreft van het voorjaar nog eens dunnetjes in de herhaling mag.
Gelukkig zijn er genoeg gave gebieden waar ontzettend dikke trails liggen, dus dat moet helemaal goed komen!
 |
| De boks, om een prachtige rit mee af te sluiten |
Linkje naar de route: https://www.gpsies.com/map.do?fileId=cchfscjdcppqdhge
Linkje naar mijn strava activiteit: https://www.strava.com/activities/1369828645
maandag 15 januari 2018
Met de commencal naar Vlaardingen 14-01-2018
Het was al een tijdje geleden dat ik in Vlaardingen gefietst had, dus besloot ik weer eens die kant op te gaan. Door een kapotte vork in mijn Granite Chief, werd dat een rit met de commencal.
Met de commencal maak ik meestal geen lange ritten. Doordat het een hardtail is, rijdt het toch wat minder comfortabel. De fiets is er dan ook een beetje op afgesteld. Het zadel is simpel, er zitten flat pedals op en de zithouding is vrij rechtop.
Om niet alleen te hoeven fietsen, had ik een oproepje geplaatst in de MTB app groep of er mensen mee wilden. Joris wilde wel mee, maar ging met de auto die kant op. We zouden elkaar daar treffen.
De mensen die mij goed kennen, weten dat ik nog wel eens moeite heb met "op tijd komen". Vandaag was daar niet anders in.
Het plan was om 9 uur op de fiets te zitten, maar dat werd al snel half 10. Tijdens de rit kort contact met Joris gehad, hij zou alvast een rondje gaan rijden.
Er stond een flinke wind, wat zeker het laatste stuk niet gemakkelijk maakte. Juist als je denkt er al bijna te zijn, mag je nog 5 kilometer met wind tegen over een dijk rijden.
Aangekomen bij het parcours, kon ik helaas geen aansluiting vinden bij Joris. Wel kwam ik twee oud cursisten tegen bij de start, dus besloten we met z'n drieën een rondje te doen.
Doordat ik al 25 kilometer in de benen had, kon ik het tempo echter niet bijhouden en heb een rondje op eigen tempo gedaan.
Gelijk viel me op waarom ik hier eigenlijk niet zo vaak kom. De baan is vrij vlak, waardoor je hard moet werken voor een beetje snelheid. Als je dat niet doet, is het een weinig uitdagend rondje.
Hier en daar liggen wel wat kleine obstakels die het wat leuk maken, maar (voor mij) niet leuk genoeg.
Als ik er niet zo'n eind voor op de fiets had hoeven zitten, dan was het absoluut een leuker rondje geweest! Waarschijnlijk is Joris daarom ook met de auto gegaan. Dan kun je namelijk al je energie in de rondjes die je op de track rijdt concentreren, zonder dat je je druk hoeft te maken over de terugweg.
Als ik echter de fiets in de auto gooi, rij ik liever gelijk door naar de heuvelrug. In de praktijk is dat bijna net zo lang rijden.
Na het rondje op de gewone route, besloten we nog een rondje over de rode route te doen. Ook wel bekend als het bikepark.
Dit rondje is kort, maar wel flink uitdagender. Het enige jammere vind ik daarvan dan weer, dat er veel gedaan is met houten vlonders op hoogte. Door het weer waren die nat, en als ik ergens een hekel aan heb is het nat hout.
Omdat het na de rode route alweer bijna twaalf uur was, besloot ik weer rustig aan naar huis te rijden.
De terugweg naar huis bleek de wind iets gedraaid, waardoor ik hem eigenlijk bijna de hele weg tegen gehad heb.
Doordat ik mijn terugweg iets anders gepland had dan de heenweg, kon ik nog wel even een klein rondje door het Delftse hout maken, in de bossen achter Ikea.
Thuis aangekomen had ik toch weer 65 kilometer op de teller staan, wat me dan wel een voldaan gevoel gaf.
Of ik binnenkort nog een keer naar Vlaardingen ga? Ik denk het niet.
Het lijkt misschien alsof ik het niet naar mijn zin gehad heb, maar dat is absoluut niet waar. Vlaardingen is een leuke track, voor zowel een beginner als een gevorderde rijder. Het is echter niet echt een lekkere track als je niet alles wilt geven omdat je nog 25 kilometer tegen de wind in naar huis moet ;-)
Met de commencal maak ik meestal geen lange ritten. Doordat het een hardtail is, rijdt het toch wat minder comfortabel. De fiets is er dan ook een beetje op afgesteld. Het zadel is simpel, er zitten flat pedals op en de zithouding is vrij rechtop.
Om niet alleen te hoeven fietsen, had ik een oproepje geplaatst in de MTB app groep of er mensen mee wilden. Joris wilde wel mee, maar ging met de auto die kant op. We zouden elkaar daar treffen.
De mensen die mij goed kennen, weten dat ik nog wel eens moeite heb met "op tijd komen". Vandaag was daar niet anders in.
Het plan was om 9 uur op de fiets te zitten, maar dat werd al snel half 10. Tijdens de rit kort contact met Joris gehad, hij zou alvast een rondje gaan rijden.
Er stond een flinke wind, wat zeker het laatste stuk niet gemakkelijk maakte. Juist als je denkt er al bijna te zijn, mag je nog 5 kilometer met wind tegen over een dijk rijden.
Aangekomen bij het parcours, kon ik helaas geen aansluiting vinden bij Joris. Wel kwam ik twee oud cursisten tegen bij de start, dus besloten we met z'n drieën een rondje te doen.
Doordat ik al 25 kilometer in de benen had, kon ik het tempo echter niet bijhouden en heb een rondje op eigen tempo gedaan.
Gelijk viel me op waarom ik hier eigenlijk niet zo vaak kom. De baan is vrij vlak, waardoor je hard moet werken voor een beetje snelheid. Als je dat niet doet, is het een weinig uitdagend rondje.
Hier en daar liggen wel wat kleine obstakels die het wat leuk maken, maar (voor mij) niet leuk genoeg.
Als ik er niet zo'n eind voor op de fiets had hoeven zitten, dan was het absoluut een leuker rondje geweest! Waarschijnlijk is Joris daarom ook met de auto gegaan. Dan kun je namelijk al je energie in de rondjes die je op de track rijdt concentreren, zonder dat je je druk hoeft te maken over de terugweg.
Als ik echter de fiets in de auto gooi, rij ik liever gelijk door naar de heuvelrug. In de praktijk is dat bijna net zo lang rijden.
Na het rondje op de gewone route, besloten we nog een rondje over de rode route te doen. Ook wel bekend als het bikepark.
Dit rondje is kort, maar wel flink uitdagender. Het enige jammere vind ik daarvan dan weer, dat er veel gedaan is met houten vlonders op hoogte. Door het weer waren die nat, en als ik ergens een hekel aan heb is het nat hout.
Omdat het na de rode route alweer bijna twaalf uur was, besloot ik weer rustig aan naar huis te rijden.
De terugweg naar huis bleek de wind iets gedraaid, waardoor ik hem eigenlijk bijna de hele weg tegen gehad heb.
Doordat ik mijn terugweg iets anders gepland had dan de heenweg, kon ik nog wel even een klein rondje door het Delftse hout maken, in de bossen achter Ikea.
Thuis aangekomen had ik toch weer 65 kilometer op de teller staan, wat me dan wel een voldaan gevoel gaf.
Of ik binnenkort nog een keer naar Vlaardingen ga? Ik denk het niet.
Het lijkt misschien alsof ik het niet naar mijn zin gehad heb, maar dat is absoluut niet waar. Vlaardingen is een leuke track, voor zowel een beginner als een gevorderde rijder. Het is echter niet echt een lekkere track als je niet alles wilt geven omdat je nog 25 kilometer tegen de wind in naar huis moet ;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)