vrijdag 26 januari 2018

Trail ride Bad Iburg 21-01-2018

Via het MTB Praat enduro team werd er een trail ride georganiseerd. De bedoeling van dit soort rides is, om net even wat andere trails te rijden dan de standaard routes. Dat was zeer zeker ook vandaag het geval!

Maar even terug naar het begin. Vincent kwam met het idee om een trail ride in Tecklenburg te doen. Er is veel hoogteverschil rond het stadje en de omgeving is er prachtig!
Maar helaas. De route die Vincent in gedachten had, kon hij nergens meer terugvinden.
Daarom zijn we opzoek gegaan naar een andere route daar in de buurt, waarbij we uitkwamen op een enduro trail die begint in Bad Iburg (check de link naar de route onderaan deze post).

In de week voor de ride, begon het nog even flink te stormen. Zo ook in Duitsland natuurlijk. Daarom hadden sommigen (waaronder ook ik) twijfels of het wel verstandig zou zijn om te gaan.
Gelukkig was de meerderheid het er over eens, we gaan gewoon!

Vroeg in de morgen werd ik door Harry opgehaald. Hij had nog een plekje over op de dakdrager en samen zo'n eind rijden (bijna 3 uur enkele reis) is toch een stuk gezelliger dan alleen.
De groep op de parkeerplaats
Verrassend genoeg was eigenlijk iedereen op tijd gekomen (meestal is er toch ergens wel een laatkomer), dus konden we ook redelijk op tijd op pad.

We hadden een groep van een man of 10, dus dan kun je maar beter snel gaan rijden.
Hoewel het wat bewolkt en koud was, was het in ieder geval droog. Nouja, tot we de parkeerplaats niet meer in zicht hadden dan. Het begon namelijk al snel te sneeuwen.

Die start verliep trouwens ook wat roestig, want er waren in het dorp wat werkzaamheden. Daardoor konden we niet gelijk de GPS track volgen, maar gingen we eerst een stuk door het dorp heen omhoog, om daar de track weer op te pakken.
Het eerste stukje offroad begon gelijk met een trap, gevolgd door een steile klim. Het eerste stuk lopend omhoog hadden we er dus gelijk op zitten.
Gelukkig bleek het meeste omhoog gewoon goed te fietsen, zou later blijken.

Super vet afdalen!
Na deze eerste klim volgde een traverse, vol met wortels, kleine hoogteverschillen en modder.
Dan moest er echt geklommen worden. Want we gingen van 180m hoog, naar 320m hoog. Nu lijkt dat niet veel, maar in Nederland zijn we zulke klimmen niet gewend natuurlijk.
Gelukkig mag je hierna ook altijd weer afdalen! En die afdalingen, die mogen er zijn.
De eerste afdaling daalde 160m, met stukken van 45% naar beneden. Dat in combinatie met de vele wortels, modder en omgevallen bomen hier en daar, maakten het afdalen tot een geweldige uitdaging.

Hier en daar improviseren door de omgevallen bomen
Door de storm waren er alleen helaas wel veel bomen omgevallen. Daarom moesten we op veel plekken even een alternatieve route bedenken. Op sommige stukken betekende dat een klein stukje lopen, maar we hebben ook een halve klim op moeten klauteren dwars door de bossen, dankzij een tiental omgevallen bomen over het pad.
Nu zullen de bomen die over de brede paden liggen wel opgeruimd worden, maar op de singletracks blijven ze doorgaans liggen.
Dit komt doordat mountainbiken eigenlijk niet toegestaan is op singletrails in dit gebied, maar alleen op paden breder dan 2 meter.

Omdat het weer en de omstandigheden (modder en veel omgevallen bomen) niet heel erg mee wilden werken, besloten we het na 30km en drie ontzettend gave afdalingen voor gezien te houden. Let wel, over die 30km hadden we in totaal ruim 5 uur gedaan!
Om dus nog een beetje op tijd naar huis te kunnen (en uberhaupt met daglicht te eindigen), hebben we de laatste 10km van de track niet gereden.
Desondanks hebben we wel een ontzettend gave trail ride gereden, die wat mij betreft van het voorjaar nog eens dunnetjes in de herhaling mag.
Gelukkig zijn er genoeg gave gebieden waar ontzettend dikke trails liggen, dus dat moet helemaal goed komen!
De boks, om een prachtige rit mee af te sluiten


Linkje naar de route: https://www.gpsies.com/map.do?fileId=cchfscjdcppqdhge
Linkje naar mijn strava activiteit: https://www.strava.com/activities/1369828645

maandag 15 januari 2018

Met de commencal naar Vlaardingen 14-01-2018

Het was al een tijdje geleden dat ik in Vlaardingen gefietst had, dus besloot ik weer eens die kant op te gaan. Door een kapotte vork in mijn Granite Chief, werd dat een rit met de commencal.
Met de commencal maak ik meestal geen lange ritten. Doordat het een hardtail is, rijdt het toch wat minder comfortabel. De fiets is er dan ook een beetje op afgesteld. Het zadel is simpel, er zitten flat pedals op en de zithouding is vrij rechtop.

Om niet alleen te hoeven fietsen, had ik een oproepje geplaatst in de MTB app groep of er mensen mee wilden. Joris wilde wel mee, maar ging met de auto die kant op. We zouden elkaar daar treffen.
De mensen die mij goed kennen, weten dat ik nog wel eens moeite heb met "op tijd komen". Vandaag was daar niet anders in.
Het plan was om 9 uur op de fiets te zitten, maar dat werd al snel half 10. Tijdens de rit kort contact met Joris gehad, hij zou alvast een rondje gaan rijden.
Er stond een flinke wind, wat zeker het laatste stuk niet gemakkelijk maakte. Juist als je denkt er al bijna te zijn, mag je nog 5 kilometer met wind tegen over een dijk rijden.
Aangekomen bij het parcours, kon ik helaas geen aansluiting vinden bij Joris. Wel kwam ik twee oud cursisten tegen bij de start, dus besloten we met z'n drieën een rondje te doen.
Doordat ik al 25 kilometer in de benen had, kon ik het tempo echter niet bijhouden en heb een rondje op eigen tempo gedaan.
Gelijk viel me op waarom ik hier eigenlijk niet zo vaak kom. De baan is vrij vlak, waardoor je hard moet werken voor een beetje snelheid. Als je dat niet doet, is het een weinig uitdagend rondje.
Hier en daar liggen wel wat kleine obstakels die het wat leuk maken, maar (voor mij) niet leuk genoeg.
Als ik er niet zo'n eind voor op de fiets had hoeven zitten, dan was het absoluut een leuker rondje geweest! Waarschijnlijk is Joris daarom ook met de auto gegaan. Dan kun je namelijk al je energie in de rondjes die je op de track rijdt concentreren, zonder dat je je druk hoeft te maken over de terugweg.
Als ik echter de fiets in de auto gooi, rij ik liever gelijk door naar de heuvelrug. In de praktijk is dat bijna net zo lang rijden.

Na het rondje op de gewone route, besloten we nog een rondje over de rode route te doen. Ook wel bekend als het bikepark.
Dit rondje is kort, maar wel flink uitdagender. Het enige jammere vind ik daarvan dan weer, dat er veel gedaan is met houten vlonders op hoogte. Door het weer waren die nat, en als ik ergens een hekel aan heb is het nat hout.
Omdat het na de rode route alweer bijna twaalf uur was, besloot ik weer rustig aan naar huis te rijden.
De terugweg naar huis bleek de wind iets gedraaid, waardoor ik hem eigenlijk bijna de hele weg tegen gehad heb.
Doordat ik mijn terugweg iets anders gepland had dan de heenweg, kon ik nog wel even een klein rondje door het Delftse hout maken, in de bossen achter Ikea.

Thuis aangekomen had ik toch weer 65 kilometer op de teller staan, wat me dan wel een voldaan gevoel gaf.
Of ik binnenkort nog een keer naar Vlaardingen ga? Ik denk het niet.

Het lijkt misschien alsof ik het niet naar mijn zin gehad heb, maar dat is absoluut niet waar. Vlaardingen is een leuke track, voor zowel een beginner als een gevorderde rijder. Het is echter niet echt een lekkere track als je niet alles wilt geven omdat je nog 25 kilometer tegen de wind in naar huis moet ;-)