Vandaag stond de warande toertocht in Oosterhout op het programma. Zelf had ik afgesproken samen te rijden met Andre, en de rest van de groep daar te ontmoeten. Eenmaal daar aangekomen, bleek er nog een aardige opkomst te zijn. Zowel vanuit onze club, als bij de toertocht zelf. Wij waren met 9 man, de toertocht zelf waren 1200 inschrijvingen (800 vorig jaar, dus een aardige verbetering). Gelukkig was deze drukte niet erg te merken in de route, we hebben weinig file hoeven rijden.
Na de inschrijving, zijn we als 1 groep van start gegaan. Het tempo lag direct hoog, mede doordat we eerst een aantal kilometer asfalt voor onze kiezen kregen. De temperatuur was goed, waardoor iedereen goed warm leek te zijn toen we bij het eerste zandpad aankwamen. Het eerste stuk bestond uit wat bredere paden, waar we met een hoog tempo overheen reden. Uiteraard werd er wel regelmatig op elkaar gewacht, maar na een paar keer gewacht te hebben, was er besloten de groep toch te splitsen. Zelf reed ik samen met John en Andre een iets rustiger tempo, met het idee dat we dan de volledige tocht op datzelfde tempo netjes uit zouden kunnen rijden.
Hoe verder we kwamen in de tocht, hoe mooier de paden werden. Eerst wat gemene klimmetjes, met ook een paar spannende afdalingen. De bredere paden hadden inmiddels plaats gemaakt voor bochtige singletracks. Met de modder leek het gelukkig ook nog mee te vallen, al lagen er op sommige stukken nog flinke plassen. Door de modder kreeg ik al snel last van een vastslaande ketting op het middenblad, dus heb ik het meeste van de tocht op mijn buitenblad moeten rijden. Eenmaal aangekomen op een stuk van de vaste route van Dorst, bleek dat ook helemaal geen probleem te zijn. Met de juiste planning en bochtentechniek, kon de snelheid van een afdaling, goed gebruikt worden om de volgende klim in een hoog verzet op te komen. Een genot waren uiteraard de prachtige kombochten, waardoor het gebrek aan hoogteverschil eigenlijk niet eens zo heel erg opviel.
Bij het rustpunt waren we (bleek achteraf) aan de late kant, er werd alleen thee geserveerd. Waren we eerder geweest, dan hadden we nog koeken en bananen kunnen krijgen. Gelukkig waren we kort daarvoor zelf al gestopt voor een kleine snack, dus hebben we er weinig aan gemist.
Verderop in de route, kwamen we al mensen tegen die pijlen aan het opruimen waren. Hierdoor hebben we de laatste splitsing met de 35/50km gemist en dus een laatste lus overgeslagen, zonder het zelf door te hebben. Doordat dit niet de enige splitsing was tussen de afstanden, toch nog 42km in de benen gekregen.
Aangekomen bij het eindpunt, kwamen we de anderen van onze groep weer tegen. Zij hadden de volledige 50km net volgemaakt.
Na nog even gebruik gemaakt te hebben van de brandslang voor onze fietsen, moe maar voldaan weer op huis aan gegaan. Voor volgend jaar is deze tocht, mede dankzij het bochtige stuk op het parcours van Dorst, zeker een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten