Hier had ik wel zin in, aangezien dat alweer een tijdje geleden was door de vossenjachten en natuurlijk mijn verhuizing.
Doordat mijn vriendin moest werken, was ik zowaar om 9 uur al klaar om op de fiets te stappen. Dat gebeurd me niet zo vaak, dus daar wilde ik even gebruik van maken.
Even over 9 stapte ik dan ook op de fiets, om eens te kijken hoe het parcours in Zoetermeer er bij lag.
Dat parcours was na mijn verhuizing wel erg kort aanrijden, dus bij de eerste klim was ik nog helemaal niet warm getrapt.
Of het nu aan de klim lag, of aan mijn koude spieren, dat laat ik hier even in het midden. De klim tegenover snowworld kwam ik in ieder geval niet eens lopend omhoog, want net als mijn MTB banden hadden ook mijn schoenen weinig grip op de modderige ondergrond.
Dan de grote berg proberen, in de hoop dat deze er beter bij lag.
De twee lange klimmen kon ik van afstand al zien dat deze niet leuk waren om omhoog te fietsen.
Daarom ben ik verder gereden en heb nog even via de rockgarden wat leuk gedaald.
Op de kleine berg bleek het niet veel beter, dus ook hier heb ik alleen de leukste afdaling even mee gepakt.
In het clubhuis aangekomen, had ik dan ook bedacht om eens richting Bergschenhoek te gaan. Dit werd wat twijfelachtig ontvangen, maar het enige alternatief was Noordwijk.
Aangezien dat een flink stuk fietsen is, kozen we toch voor Bergschenhoek.
Nadat het tien uur geweest was en iedereen zijn koffie op had, werd het tijd om te vertrekken. Ik had nog wat kleine omweggetjes in petto, in de hoop wat mensen te verrassen.
We begonnen gelijk al goed, met een mooie heuvel naast de begraafplaats. Daar kun je redelijk glooiend omhoog rijden, om daarna langs een steile trap naar beneden te rijden.
Iedereen was gelijk wakker, zullen we maar zeggen.
Daarna via een houtsnipperpad langs het stadshart, op naar het houtsnipperpad langs de kinderboerderij (het houtsnipperpad langs de Australiëweg).
Van daaruit reden we verhard door naar de Praxis, waar Nico en Ronald me in de vossenjacht al een mooie manier hadden laten zien om de weg over te steken.
Het slootje waar we daarvoor door moesten, had alleen iets meer water dan de vorige keer. Gelukkig bood een klein dammetje iets verderop uitkomst.
Over het bedrijventerrein, op naar de Rotte. Vanaf hier hadden we wind tegen, dus werd het zaak om zo goed mogelijk compact te rijden en elkaar uit de wind te houden.
Ik besloot hier zoveel mogelijk kopwerk te doen, zodat ik misschien op de terugweg de keus had om niet voorop te hoeven rijden.
Langs de Rotte pakten we nog even een grindpad, met een northshore mee. Om de tegenwind wat meer draaglijk te maken.
Bij het parcours van Bergschenhoek aangekomen, vond niemand het erg om even te stoppen voor een hapje en een drankje. Tijdens de winter hadden de meesten (waaronder ook ik) toch minder gefietst dan in de zomer. En dat was nu te merken.
Tijd voor een rondje Bergschenhoek, waarbij we op elkaar zouden wachten bij outdoor valley.
Eigenlijk een half rondje dus, maar dat was gezien de staat van het parcours niet zo heel erg.
Overal glibberen en glijden, sommige klimmen was niet tot amper omhoog te rijden.
Afdaling ging wel, zij het met gepast tempo.
Bij een trappenafdaling vond Paul het wel een goed idee om te kijken of de koprol nog wilde lukken, terwijl Stef elders op het parcours wilde weten hoe stevig zijn knie was. (door deze op een stronk te laten vallen)
Gelukkig geen hele grote schades, er kon nog verder gefietst worden.
Net voor outdoor valley, na de lange afdaling, kwam ik nog een leuke TTF (Technical Trail Feature, oftewel een kunstmatig aangelegd object) tegen.
Ik had er al over op het forum van mountainbike.nl, maar nu kon ik de table top in het echt even testen.
Gelukkig zag ik hem op tijd, dus kon ik nog even aanzetten en er een mooie sprong overheen maken (tenminste, ik vond hem mooi...).
Na de welverdiende bak koffie, spraken we af nog even de alpe du Bergschenhoek op te rijden, om daarna weer huiswaarts te gaan.
Op weg naar huis hadden we wind mee, wat erg hielp in het tempo. Reden we op de heenweg "maar" 23, nu reden we een slordige 30km/u.
Hier besloot ik even gebruik te maken van de wind, om het tempo op te voeren.
Jan en Stef reed op kop, dus die haalde ik in. Ik zette het tempo eerst vast op 35, totdat ik merkte dat de meesten toch wel mee kwamen in het tempo.
Dan nog harder. Steeds een beetje. Op een gegeven moment reden we 46km/u, wat op een mountainbike toch wel aanpoten is!
Aangekomen bij de A12, reden we via de zuidkant terug naar Zoetermeer. Via een paar woonwijken kwamen we uit bij de Balijbrug, waar we nog met 3 overbleven na de oversteek.
Het laatste stukje was relatief saai, vanwege het asfalt. Als je in het Westerpark echter nog een beetje om je heen kijkt, kun je hier ook nog volop genieten van de natuur die Zoetermeer te bieden heeft.
Bij de club aangekomen, bleek (na het afspuiten van de fietsen) dat Nico er ook nog was. De vossenjagers waren er net weer vandoor, na een zware jacht.
Na het gebruikelijke hapje en drankje van de kantine, werd het ook voor mij tijd om er weer vandoor te gaan.
Er stond mij een drukke middag te wachten, maar daarover later meer ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten