Vandaag zou ik in eerste instantie met Ferry een stukje over het parcours gaan fietsen. De plannen waren voor hem echter iets aangepast, waardoor ik alleen op pad moest.
Nu klinkt "moeten" vaak al gelijk negatief, terwijl niets minder waar is natuurlijk.
Eerst ben ik om 10 uur eens samen met de hond op de fiets gestapt. Na een ontspannen ritje samen door het park (haast stapvoets, heeft hij de tijd om even lekker te snuffelen) bracht ik langzaam het tempo wat omhoog naarmate we dichter bij de golfbaan kwamen.
Het rondje over de golfbaan deed Emjay precies als ik van hem gewend ben. In de afdalingen volgt hij me netjes, om daarna bij de klimmen naast me te komen lopen.
Omdat zijn conditie nog opgebouwd moet worden, hebben we het bij één rondje gelaten.
Weer terug door het park, waarbij ik hem af kon zetten bij de oppas.
Eenmaal aangekomen bij het parcours, kwam ik André nog tegen. Hij bleek net begonnen te zijn aan het narijden van de hobbeltjestocht.
Het eerste rondje op de kleine berg heb ik lekker door gereden, zonder me gehaast te voelen. De klimmen dusdanig gedoseerd, dat ik goed kon genieten van de afdalingen.
Een enkel momentje waar de fiets wat begon te schuiven, maar geen echte "oeps" momentjes. Het blijft een geweldig gevoel als je de fiets/banden voelt zoeken naar grip.
Aangekomen bij de grote berg kwam ik Ferry tegen, hij was met zijn kroost aan het fietsen.
Na even wat bijkletsen splitsten onze wegen weer, hij ging wat relatief simpele gravelpaden rijden.
Er bleken een aantal clinics bezig te zijn op en rond het parcours, maar daar had ik relatief weinig last van gelukkig. Nog heel even pakte ik de lange klim op de grote berg tussen een groep cursisten door. Ik grapte nog naar de instructeur dat ik wel voor joker zou staan als ik hem niet zou halen, maar goede lijnkeuze en een makkelijk verzet zorgde er gelukkig voor dat ik ongeschonden boven aan kwam.
De meest steile klim van het parcours ging me eigenlijk relatief makkelijk af, die ligt er op het moment mooi strak bij.
De rock garden was een waar genot, zeker omdat ik net de nerve aan het rijden was. Met de achtervering en lange voorvork kun je al snel de remmen los gooien (letterlijk en figuurlijk) heuvel af.
Het was verder niet echt druk op het parcours, waardoor ik een aantal lusjes dubbel heb kunnen rijden zonder iemand in de weg te rijden.
Op die manier kon ik lekker aan mijn techniek knutselen.
Er licht in het parcours een kleine rock garden bijvoorbeeld. Deze is niet in de uitgepijlde route opgenomen, maar je kunt hem vrij simpel "meenemen" als zijnde een extra lusje.
Aan het eind van die rock garden moet je dan alleen een hele krappe bocht naar links nemen, die gelijk overgaat in een redelijk steile klim.
Die wilde vandaag nog niet helemaal lukken. Volgende keer beter!
De schans op de kleine berg heb ik ook minstens drie keer gereden, want wat een genot blijft het toch om lekker in de lucht te springen.
Uiteindelijk kwam ik uit op drie volledige rondes, waarbij ik alle klimmen uit de uitgepijlde route netjes op heb kunnen rijden zonder afstappen.
Ik heb geen toptijden gereden, maar gewoon weer eens flink lol gemaakt.
Bijna aan het eind van mijn rit kwam ik nog even aan de praat met de mannen en vrouwen van capricorn MTB. Zij geven cursussen in Zoetermeer en daarbuiten aan allerlei verschillende niveau's.
Vooral Niek heeft een erg enthousiaste manier van vertellen over zijn grote hobby, wat erg aanstekelijk werkt.
Omdat ik graag wil blijven werken aan mijn techniek en mijn fiets goed wil kunnen benutten, ben ik opzoek naar een clinic die me daarbij kan helpen. Na een uitgebreid gesprek over wat ik wil leren en wat zij kunnen bieden, hebben we afgesproken het vuur even warm te houden.
Bij thuiskomst stond er na 4 uur fietsen "slechts" 35 kilometer op de teller. Dat lijkt misschien erg weinig, maar dat maakt mij niet uit.
Ik heb weer wat grenzen opgezocht en misschien zelfs onbewust een beetje verlegd.
Want ik heb nog niet eerder de maximum snelheid op net geen 50km/u gehad op het parcours in Zoetermeer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten