Zeker als je nagaat, dat het een behoorlijke toename in afstand is sinds ik voor het eerst mee reed.
De eerste keer dat ik mee reed, weet ik namelijk nog goed. In November 2011 had ik (na een zomer zelf gefietst te hebben) de stoute schoenen aangetrokken (met spd's) en Ronald Kappetein opgebeld of ik een keer mee mocht trainen met de MTBers van toervereniging Zoetermeer '77. Ronald zelf was niet thuis, maar zijn zoon Stefan verzekerde me, dat iedereen welkom was.
Zo gezegd zo gedaan, ik op de MTB voor het eerst naar het clubhuis. Daar aangekomen, mezelf even aan iedereen voorgesteld. Gelijk Ronald in levende lijve ontmoet, hij zou vandaag (en vele daarop volgende ritten) gaan voorrijden. Omdat duurvermogen erg belangrijk is, zouden we een rit over asfalt gaan doen. Na een (voor mijn gevoel) lange, maar gezellige rit, besloot ik vrij snel om lid te worden. Let wel, deze duurtraining was maarliefst 25km! Als ik daar nu op terugkijk, lijkt het niet veel. Maar wat heb ik daar een spierpijn van gehad zeg!
Dan nu terug naar vandaag, anderhalf jaar later. Door de trainingen van de club en mijn eigen solo ritten, heb ik mijn conditie heel sterk verbeterd. Let wel, daar zijn vele kilometers asfalt, vele hoogtemeters en een heus ardennen weekend aan vooraf gegaan. Door middel van de Joop Zoetemelk classic, wilde ik aan mijn duurvermogen gaan werken. Door er ook nog eens op de fiets heen te gaan, hoopte ik ook wat mentale kracht te winnen. Zeker de terugweg zou zwaar worden wist ik, helemaal omdat ik die alleen zou gaan rijden.
Als medestanders, had ik Andre en John zo ver kunnen vinden om ook de 75km op de MTB te gaan rijden. Zij zouden (ook omdat ze wat verder van Leiden wonen dan ik) met de auto komen.
Vroeg op, even voorbereiden en op de fiets dan maar. De heenweg ging veel makkelijker dan ik gehoopt had. Het was droog, ondanks de slechte voorspellingen, maar ik had vooral ook wind mee! Zonder enige moeite, haalde ik Leiden met een gemiddelde van 28km/u. Dat baarde me ergens zorgen, want dat betekende ook dat ik vanmiddag die sterke wind tegen zou hebben. Onderweg kwam ik al vele fietsers tegen, die al gestart waren. Zelfs met de wind tegen zat het tempo er bij velen al goed in, maar dat zal ook komen omdat ze pas net opgestapt waren natuurlijk.
Aangekomen bij Swift in Leiden, opzoek gegaan naar de rest. Vlakbij de tafel van inschrijving, vond ik Nico, Rina, Gijs, Michael en Patrick, die 150km op de racefiets zouden gaan doen. John en Andre waren er ook al, dus het was een kwestie van startnummer ophalen en op naar de fietsen. De route stond immers al in mijn GPS, dus een routekaart was niet nodig.
De route bracht ons eerst weer terug naar de N206. Vanaf dat punt, gingen we richting Zoetermeer met volle wind tegen. Door de wind mee die ik eerder had, ging dat me niet goed af. Gelukkig waren we juist daarom met meerderen, we konden lekker in elkaars wiel kruipen. Zeker Andre leek er zin in te hebben, hij legde het tempo gelijk vrij hoog voor mijn gevoel. Zelfs met de vele renners die ons inhaalden. Langs het Geertje ging de route verder richting Benthuizen. Hier werd ook nog een leuke foto gemaakt, waar goed te zien is dat ik lekker in het wiel gekropen was.
Via Benthuizen verder naar het zuiden. Halverwege de N209 gingen we gelukkig richting het Oosten. Dit deden we door de N209 over te steken over een brug, waar dus een leuke klim aan vastzat. Hier kwam de eplosiviteit van het mountainbiken goed van pas, want hier wisten we een aantal wielrenners in te halen.
Verder met de wind van opzij richting Boskoop dus, om bij Zevenhuizen richting het noorden te draaien. Dit was een prachtig recht fietspad, met de wind dus vol in de rug. Hier besloten wij even aan te zetten en te laten zien wat je kan doen op brede banden. Met een snelheid van tegen de 50km/u, haalden we dan ook aardig wat mensen in. Bij Hazerswoude ging de route weer richting het oosten, waardoor de snelheid er weer een klein beetje uitging. Alsnog reden we flink door, want met de wind van opzij haalden we alsnog de 26km/u. Dat klinkt misschien niet hard, maar met de MTB ritten die we normaal gesproken rijden, rijden we minder lang en minder hard. Voor ons dus een aardig gangetje.
Ter hoogte van Boskoop draaide de route weer richting het noorden, om via Alphen aan den Rijn naar Ter Aar te gaan. Dit alles met wind mee, dus van vermoeidheid nog geen sprake.
Net na Ter Aar was de verzorgingspost. Hier kregen we krentenbollen, bananen en energiedrank. Ook kwamen we de groep racefietsers van onze vereniging tegen. Door de harde wind hadden zij besloten toch de 100km te fietsen. Een wijs besluit, want wij zagen ook al op tegen het laatste stuk richting Leiden.
Na een korte stop, verder richting Leimuiden. Hier merkten we al, dat we steeds meer wielrenners in gingen halen. Waarschijnlijk omdat wij toch de hele winter doorgetraind hebben en dit voor velen weer een van de eerste ritten in het jaar was. Mijn ketting begon steeds meer geluid te maken, dus in Roelofarendsveen zijn we opzoek gegaan naar een fietsenmaker om wat vet op mijn ketting te smeren. We kwamen bij bij Bike in Balance, op het veenderveld. Deze smeerden mijn ketting voor niets, prima service dus! Zij wensten ons nog veel succes met het laatste deel van onze tocht. Dat bleken we nodig te hebben! Vanaf Roelofarendsveen was alles namelijk vol tegen de wind in. Hadden we net voor Roelofarendsveen nog een stuk langs het Braassemermeer vol in de wind gereden, hier kregen we het nog eens extra voor onze kiezen. We wisselden het voorrijden een beetje af, om te zorgen dat niemand zichzelf zou opblazen de laatste paar kilometer. Ondertussen, bleven we verbazend veel mensen inhalen.
Net na Oude Ade, haalden John en ik een paar dames op racefietsen in. John vroeg nog, of Andre ook mee kwam, maar dat had ik niet gezien. Een korte blik naar achter leerde echter, dat de dames hadden aangehaakt en onze "brede schouders" gebruikten om lekker uit de wind te zitten. Daar achter volgde Andre dan weer, die volgens mij ook nog verkeerd zat qua wind en uitzicht. Na een paar kilometer, raakten we aan de praat met de dames, die aan het trainen waren voor een triathlon. Zij reden dan ook de 50km vandaag, maar de wind viel hen vies tegen. Het laatste stuk hebben wij ze dus op sleeptouw genomen, aardig als we zijn.
De laatste meters door Leiderdorp viel op, dat alle afstanden weer bij elkaar kwamen. We zagen om ons heen steeds meer renners en de verkeersregelaars kwamen ook hier en daar tevoorschijn.
Als toetje, hadden we nog even een mooie klim te gaan op het parcours van swift. John zette voor deze klim flink aan, waarbij ik volgde. Ik wist, dat er boven een filmcamera stond, dus halverwege de klim zette ik alles op alles op John nog even voorbij te steken. Dit lukte, dus ik sta triomfantelijk als eerste op film.
Na de klim nog even de afdaling, om gezamelijk over de finish te rijden. Dat hadden we toch maar weer mooi geflikt met z'n drietjes!
Na een welverdiende bak thee en een bidon als herinnering, was het dan toch tijd om naar huis te gaan. John heeft denk ik wel drie keer gevraagd of ik echt ging fietsen, maar dit was juist voor mij het mentale stuk wat ik moest overwinnen.
Vol tegen de wind in naar huis dus. Dat waren 12 lange kilometers, dat is een ding wat zeker is! Gelukkig hoefde ik niet de hele weg langs de N206 te rijden, ik ben via het Geertje langs het noord Aa naar huis gefietst. Net voordat ik thuis kwam, sprong mijn GPS over de 100 afgelegde kilometers. Een top prestatie voor mezelf, zo ver was ik nog nooit gekomen op de MTB.
Vandaag stond in het teken van fysieke en metale uitdaging. Mede door de wind heb ik beide doelen kunnen bereiken. Nu vooral door blijven trainen, om er nog meer uit te kunnen halen dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten