Op de donderdagavond komt bij de MTB ritten altijd een bepaald thema als training naar boven. Voor deze week, was dat "conditie" en zou Nico de training gaan geven.
Zelf was ik wat laat, doordat ik een extra MTB mee nam voor de fietsmarkt van zondag. Nico was namelijk eerst van plan, om in de vorm van een tijdrit met een stopwatch langs de weg te gaan staan.
De opkomst bleek alleen wat hoger dan verwacht, aangezien we met 18 man/vrouw klaarstonden voor vertrek. Met wat improvisatie dus begonnen aan de land van wijk en wouden route. Ik had mijn camera bij me, dus Nico vroeg of ik achteraan wilde rijden. Dan kon ik gelijk wat leuke beelden schieten.
Al direct op de voorweg had ik hier profijt van, want de wind was niet misselijk. Ik reed gelukkig achter de brede rug van Jonathan, lekker uit de wind.
De grasstrook langs de kostverlorenweg lag er (ondanks de regen) lekker snel bij, dus hier werd het tempo er goed in gehouden. Een enkeling moest afvallen (niet er vanaf vallen), maar aan het eind werd uiteraard netjes gewacht.
Veel mensen ervaren het als vervelend, als anderen op hen moeten wachten. Dat wordt door de wachtenden gelukkig nooit als vervelend ervaren. Wat wel een pluspunt is, is dat je als achterste in 1 keer door kunt rijden, waardoor je conditie sneller vooruit gaat dan wanneer je steeds staat te wachten. Dit heb ik uit eigen ervaring ondervonden. Op een gegeven moment ga je merken, dat de anderen steeds minder lang hoeven te wachten en dat je na een tijdje zelfs zelf staat te wachten.
Via de golfbaan ging het verder, richting de vlietlanden.
Voordat we bij de vlietlanden kwamen, uiteraard nog een paar gras/modderstroken langs de A4 en natuurlijk de mooie bochtencombinaties in het bos.
De grasstroken lagen er modderig bij door de regen, maar er was bijzonder goed te rijden!
De bochtencombinatie in het bos, werd door de dames, Nico en mij 1 keer gereden, terwijl de rest het rondje twee keer maakte. Janine had nog wat lucht teveel in haar banden, dus Nico en ik er vakkundig uit lieten lopen (via het ventiel wel te verstaan).
Na een kleine woordenwisseling met een ruiter, die het er niet mee eens was dat wij op een fietspad fietsten, kwamen we dan bij Leiden aan.
Dan van de vliet wijkend, door het bos en over de dijk richting het Klooster. De groep splitste zich een beetje, waardoor ik ineens op kop reed.
Bij de eerstvolgende brug wachtte ik, om weer achteraan te kunnen sluiten.
Dan verder, richting de N11. De originele route kent hier veel offroad, maar de dames kozen ervoor om wat asfalt te pakken om bij te komen. Daardoor waren wij ze even kwijt, maar we hadden ze duidelijk onderschat. Ze stonden een stukje verderop op ons te wachten.
Bij Swift moesten we een stukje omrijden, waar duidelijk niet iedereen zin in had. Daar kwamen ze echter nog achter, toen ze om een hek moesten klimmen.
Daarna door naar het gravelpad bij de Heineken fabriek. Dit pad is na vanavond gelijk omgetoverd tot een segment, mede doordat ik dusdanig aanzette (en de hele groep inhaalde) voor het pad, dat er een ware massasprint ontstond.
Jonathan wist me hierin te kloppen (bleek later op strava), met een paar seconden verschil.
In dit grindpaadje, reed Danny lek. Hierdoor zouden Janine, Dennis en Danny apart naar huis rijden.
De N11 overgestoken, volgde weer een stuk slingeren door de bossen. Nico gaaf in dit stukje aan, dat hij samen met Mariska naar huis zou rijden. Ze was helemaal op. De vraag dus, of ik de groep terug naar de club wilde rijden.
Geen probleem, ik zou wel op kop gaan rijden.
Naast me kwam Martijn, nieuw lid. Hij had er goed de vaart in, wat ik niet erg vond. Wat ik alleen niet in de gaten had, was dat door het hoge tempo, er een paar moesten lossen. We hebben nog even rustig gereden om te wachten, maar er kwam niemand. We wisten dat ze de weg naar huis konden vinden, dus zijn we doorgereden.
Net voor het Geertje, besloot ik na de brug rechtsaf, in plaats van rechtdoor te gaan. Hierdoor vielen er nog een aantal af, die niet mee reden naar de club.
Met een klein groepje over, pakte Martijn weer de koppositie. Met volle wind tegen, reden we 4 man sterk in zijn wiel, met een gangetje van 32km/u richting de N206.
Bij de N206 nog even de alternatieve oversteek genomen, met als doel de KOM van John af te snoepen. Later zou blijken dat dit niet gelukt was, het was gelijkspel geworden.
Het laatste stuk waren duidelijk de laatste loodjes. Net als het spreekwoord, waren ze zwaar.
Bij de club aangekomen nog even de discussie over vuil materiaal aan gegaan en de verschillende leden die wel mee reden uitgezwaaid.
Zelf naar huis gereden, net niet meer thuis voor de straatlantaarns aan gingen. Volgende keer voor de zekerheid dus toch maar een setje lampjes mee...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten