Wie Patrick nog niet kent, hij is fanatiek wielrenner. Op zijn tijd rijdt hij echter ook allerlei weilanden door, opzoek naar paden waar anderen niet op zouden komen om er te fietsen.
(een linkje naar zijn blog: http://ftspt.blogspot.nl/)
Daarom dus al op tijd uit bed, om ervoor te zorgen dat ik er in ieder geval klaar voor ben.
Vandaar dat ik dan ook, geheel tegen mijn gewoonte in, nog tijd had om even wat anderen te spreken voor de start.
De start zou ingewikkeld en bijzonder worden, aldus Patrick. Zo bijzonder, dat hij ons er persoonlijk heen zou begeleiden.
Zo gezegd zo gedaan, met Patrick en Frans op kop reden we weg bij het clubhuis.
Met de meest directe route, reden we gezamenlijk naar het stadshart. De verassing was geslaagd, toen iedereen het stadstheater in werd gestuurd, via de laden en lossen ingang.
De start verliep daarna wat rommelig, waardoor ik gelijk achteraan mocht beginnen.
Direct linksaf, om langs de bioscoop door een grasstrook gestuurd te worden.
Hier ging de route een woonwijk in, met de nodige trappetjes en speeltuintjes.
Door hier slim zo min mogelijk af te stappen en wat af te snijden, kwam ik al vrij vlot redelijk vooraan in het peleton te rijden.
Via wat slingerwerk, waarbij ik gebruik maakte van een andere jager voor mij om me de route te wijzen, kwamen we uit bij het Noord Aa. Hier kwam het natuurlijk aan op domweg hard rijden, want zijwegen zijn er tenslotte niet.
Hier liet Ronald even goed zien dat hij hard kan rijden, want toen hij voorbij kwam kon ik maar amper aanpikken.
Daarom heb ik hem maar laten gaan, dat zou ik toch nooit gaan halen.
We werden inmiddels net nadat ik had gelost, richting het strand gestuurd. Hier werd ik geconfronteerd met mijn harde rijden van eerder, want de gang was goed uit mijn benen.
Harry kwam mij op het strand dan ook voorbij steken.
Net toen Harry me voorbij kwam, voelde ik dat mijn fiets begon te dweilen. De achterkant leek wel steeds zachter te worden.
Toen ik het strand af kwam was het duidelijk, de achterkant had ik lek gereden.
Snel dus proberen te maken!
Nico kwam net het strand af toen ik goed en wel afgestapt was en snelde te hulp. Samen was de binnenband snel vervangen, maar we waren inmiddels wel door zo'n beetje iedereen ingehaald.
Besloten om samen verder te rijden, kwamen we vlakbij 't Geertje Cees tegen. Hij had ook lek gereden, dus we besloten ook hem te helpen. Meerijden voor het klassement had toch al geen nut meer.
Tijdens het wachten, kwam John aanrijden.
Het werd dus nog een gezellig clubje zo, een clubje van achterblijvers.
We dachten pijlen te zien richting Zoeterwoude, maar hier werden we goed op een dwaalspoor gezet. Het bleken namelijk oude pijlen te zijn, maar daar kwamen we pas achter toen we bij Leiden achter.
Voordat we daar achter kwamen, reed John ook nog even lek overigens, dus de dag was compleet.
Toen we bij de A4 eenmaal door hadden dat we met oude pijlen bezig waren, besloten we terug te rijden naar het Buytenpark.
Het vermoeden bestond dat Patrick de vos had verstopt vlakbij het clubhuis, dus dat leek een erg logische optie.
Bij het Buytenpark aangekomen, kwamen we nog een aantal jagers tegen. Zij waren daar aanwezige pijlen aan het volgen, dus we leken op het goede spoor.
Dat spoor bracht ons terug richting het Noord Aa, waar het de bedoeling was om aan een tweede ronde te beginnen. Dat werd ons echter niet helemaal duidelijk, dus besloten we opnieuw terug te rijden naar het Buytenpark.
In het Buytenpark hadden we daarna eigenlijk heel snel de vos gevonden, de stond naast de rockgarden "verstopt".
Ergens was het geen verrassing, dat er nog bijna geen ringen om de vos zaten. We hadden tenslotte het meeste van de route niet gereden en dus ook de meeste controles gemist.
Voor het klassement hoeven wij ons dus niet druk te maken.
Nico deed hier nog even een schepje bovenop, door alleen oog te hebben voor Cees Coers. Hij stond foto's te maken bij de vos, maar was voor Nico zo aantrekkelijk dat hij de vos voorbij reed!
Onze ringen zaten nog maar net om de vos, toen de snelle mannen aan kwamen.
Dit gevecht om als eerste bij de vos te zijn, had ik nog nooit eerder gezien. Dat is wel leuk om een keer van dichtbij mee te maken, want iedereen wil blijkbaar erg graag eerste zijn!
Om het af te leren, hebben Nico en ik nog even de juiste weg naar beneden gereden vanaf de vos. Over het parcours.
Hier bleek wel hoe slecht dat er op het moment bij ligt. Alleen maar glibberen en glijden, door de aanwezige modder.
Moe maar voldaan, parkeerde we hierna onze fietsen bij het clubhuis.
Omdat hij bijna het einde is van 2013, waren er overheerlijke oliebollen in het clubhuis!
Een heerlijk einde van een minder geslaagde jacht...
Het vossenjagen zit er voor mij dit seizoen helaas op.
Op de weg naar huis werd ik namelijk nog even vakkundig afgesneden door een andere fietser, waardoor ik nu met gekneusde ribben zit.
Ook door een verhuizing mag fietsen even een maandje op een laag pitje.
Of ik volgend jaar ga meerijden? Ik denk het wel.
Voor het klassement ben ik niet snel genoeg, maar het puzzelen en zoeken van pijlen vind ik wel leuk.
Neemt overigens niet weg, dat ik een goed mountainbike parcours nog steeds veel leuker vind!
In de winter zijn die in Nederland echter vrij dun gezaaid doordat overal modder ligt. Dat is mijn ding totaal niet.
Als afsluiter nog even een filmpje wat ik van de jacht gemaakt hebt:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten