Voor de hemelvaartsdag zocht ik nog een trainingsdoel. Mijn vriendin moest werken, dus tot 3 uur in de middag had ik "vrij spel".
Vanwege de regenval, leek me Noordwijk een strak plan.
Via facebook en whatsapp had ik al wat balletjes opgegooid, maar hier werd weinig gehoor aan gegeven.
"Dan maar weer eens solo", dacht ik nog.
Tot ik aan het ontbijt zat op hemelvaartsdag, want ik kreeg een berichtje van Bert. Hij wilde ook wel naar Noordwijk, maar dan met de auto er heen.
Omdat ik nog een keer flink kilometers wilde maken in aanloop naar de montferland marathon, koos ik er toch voor met de fiets te gaan.
Op de fiets gesprongen was ik al aan de late kant, maar mijn achterband bleek eenmaal onderweg ook aan de zachte kant.
Daarom nog even langs het clubhuis gereden om deze even te pompen.
Hier kwam ik Nico en André tegen, dus na een praatje was ik nu echt veel te laat onderweg.
In het buytenpark kon ik het alleen echt niet laten om nog even een leuk plaatje te schieten. Dit jaar zijn er namelijk maarliefst 3 paarden veulentjes in het park.
Dan door naar de meerpolder en via de N206 naar Leiden. De wind stond me hier letterlijk en figuurlijk flink tegen, dus de snelheid lag laag.
In Leiden besloot ik simpelweg de N206 te volgen, waar ik Bert nog tegenkwam. Een aantal keer haalden we elkaar in door de vele verkeerslichten.
Omdat hij eerder zou zijn, stuurde ik hem een berichtje dat hij maar vast een rondje warm moest draaien op het parcours.
Mijn weg ging verder richting Katwijk, waar ik besloot richting de duinen te gaan.
In Katwijk kwam ik nog een fietsenwinkel tegen, die Nico vertelt ook nooit wat....
Door de wind (en het squatten in de sportschool de dag ervoor) lag de snelheid laag en waren de duintoppen zwaar.
Gelukkig is het laatste stukje voorbij Noordwijk een beetje uit de wind, dus kon ik nog een beetje bijkomen.
Bij het parcours aangekomen had ik verwacht dat Bert nog op het parcours zat, zeker omdat ik hem niet zo snel zag bij de witte raaf.
Daarom was ik iets verderop gestopt met het idee hem iets tegemoet te rijden.
Niets bleek minder waar, Bert was toch bij de witte raaf. Een appje verder en we stonden bij elkaar om een rondje over het parcours te rijden.
Bert zei het al, het parcours lag er schitterend bij. Na alle regen van de afgelopen dagen lag er geen enkele plas en was de ondergrond goed hard.
Mijn benen wilden niet zo, maar Bert maakte van de gelegenheid gebruik om een paar PR'en te rijden.
Na het eerste rondje kregen we het idee eens opzoek te gaan naar de extra delen in het Noordwijkerhout.
Na wat verwoede zoekpogingen kwamen we bij het "Comomeer" uit op een klein stukje offroad met de verplaatste northshore en wat wandelpaden.
Daarna het officiële derde deel van het parcours. Het derde deel is heel anders. Veel krapper opgezet en minder explosief.
Voor mijn benen dus niet zo heel erg.
Na het derde wilden we nog een rondje over het oorspronkelijke parcours doen, dus reden we zoveel mogelijk offroad weer terug naar de duindamseweg.
Na het tweede rondje over het parcours waren we beiden moe maar voldaan. Een lekker dagje zo.
De temperatuur precies goed en nagenoeg droog. Dat in combinatie met een perfect parcours; veel beter kun je het als mountainbiker niet hebben!
Het parcours in "racebaan" vorm.
Voor mij nu alleen nog zaak om naar huis te fietsen. Dit wilde ik zo direct mogelijk doen, want kilometers waren er inmiddels al wel genoeg gemaakt naar mijn zin.
Net buiten Noordwijk had ik het geluk dat ik ingehaald werd door een paar wielrenners.
Dit was namelijk juist het enige deel waar ik tegen de wind moest rijden, maar nu kon ik tot net voor Leiden lekker uit de wind rijden in een goed tempo.
Net voor Leiden, even de aardappels afgieten...
Dan dwars door het (drukke!) centrum van Leiden, waar de rit weer op Zoetermeer aan kon gaan.
Dit keer niet helemaal langs de N206, maar ook nog een stukje door de polder. Qua afstand maakte dat toch niet uit, maar dan rijd je niet de hele weg langs die drukke N206.
Dat heb ik geweten, want het was er druk met fietsers!
De polderdag werd blijkbaar druk bezocht. Ik was alleen maar bezig met gezinnen inhalen, dat duurde tot aan het Buytenpark.
Na mijn rit ben ik nog even neergestreken in het clubhuis, om te kijken wat de opkomst was voor de rode kruis tocht van vandaag.
Nog even wat gegeten en gedronken, tijdens een gezellig gesprekje met Nico.
Eenmaal thuis aangekomen stond er net geen 90km op de teller, dus dat is toch een geslaagde marathontraining te noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten